Соң инде…

Соң инде, җырлама. Җырыңны

Аңламас бу җирдә берәү дә.

Өстеңә үз шәүләң егылыр чигеңдә,

Кирәкми, ябышма терәүгә.

Моңыннан ваз кичкән сандугач!

Терәтер булыпмы вакытны,

Туктатыр булыпмы чирүне,

Кыйблаңа шулкадәр ашыктың?!

Соң инде. Кыелган өметләр,

Югалган моңдашлар, ишләрең.

Ник саклап калмадың? Аларны,

Җырыңны якларлык нишләдең?

Ялгызың торасың юлларның

Төенгә чуалган чатында.

Малың да, җаның да юк синең,

Юк синең атың да, хакың да…

Теләнмә ятлардан мәрхәмәт,

Җырыңны калкан ит шәүләңә.

Җырыңда үткәнең яктырак,

Җырыңда сагышың шәйләнә…

Әмма соң. Артык соң. Җырлама!

Җаның да, җырың да ялангач.

Син кайсы орышның яугире,

Моңыннан ваз кичкән сандугач?..

"КУ" 5, 2018

Фото: pixabay